Ο φωτογράφος ως εν δυνάμει τρομοκράτης.

Σταθμός "Ομόνοια"

Επανήλθε στο μυαλό μου το θέμα της απαγόρευσης της φωτογράφησης σε δημόσιους χώρους.
Αφορμή στάθηκαν δύο πρόσφατα περιστατικά. Το πρώτο στο αεροδρόμιο "Διαγόρας" της Ρόδου όπου φωτογράφιζα την αποστολή του νησιού μας στα Island Games 2009 και το δεύτερο, στο Μετρό της Αθήνας.
Χωρίς καμιά νομική βάση και παραβιάζοντας κατάφωρα το σύνταγμα οι εταιρείες security που είναι επιφορτισμένες με τη φύλαξη αυτών των χώρων (Μετρό, τράπεζες, αεροδρόμια), απαγορεύουν τη λήψη φωτογραφιών για λόγους που ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν. Όσες φορές μου ζητήθηκε να σταματήσω να φωτογραφίζω, κανένας δε μπορούσε να μου εξηγήσει τους λόγους της απαγόρευσης. Όταν ζητώ να μάθω, πάντα παίρνω την την ίδια στερεότυπη απάντηση. "Γιατί απαγορεύεται".
Όχι ρε! Δεν απαγορεύεται! Θα φωτογραφίζω όσο θέλω... Είμαι κατοχυρωμένος από τους νόμους και το σύνταγμα της χώρας!

Σταθμός "Ομόνοια"






Πλατεία Συντάγματος


Οδός Σταδίου


Οι φωτογραφίες και τα κείμενα είναι πνευματική ιδιοκτησία του γράφοντα και δεν επιτρέπεται η χρήση τους χωρίς την γραπτή άδεια του.

Με τα μάτια μου.

Ματιές στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου, ατόμων με προβλήματα όρασης. Ρόδος 2009

Ο πιο παχύς, ο πιο πυκνός φραπές! (Θεσσαλονίκη)

Θεσσαλονίκη 15 Μαΐου 2009

Ένα μονοήμερο φωτογραφικό πέρασμα από την πρωτεύουσα του βορά. Την πόλη που ο κόσμος εξακολουθεί να έχει την πολυτέλεια να συνωστίζεται στις καφετέριες και να απολαμβάνει τον πιο παχύ, τον πιο πυκνό φραπέ, γκρινιάζοντας για τον ΠΑΟΚ, τον Άρη, το "Γηραίο" και τον Απόλλωνα. Για τις τρύπες του Μετρό, τη μόλυνση του Θερμαϊκού και το αθηνοκεντρικό κράτος, αμνηστεύοντας έτσι αυτούς που ευτελίζουν τις αγωνίες και τα όνειρά τους. Αυτούς που φτιάχνουν τους πιο μεγάλους χαρταετούς και που καβάλα στ' άλογο, ντύνονται Ζορό τις απόκριες...
Θεσσαλονίκη όμως δεν είναι μόνο γκρίνια. Είναι και έρωτας. Είναι ποίηση και μουσική και φυσικά πολύ σινεμά...

...
"Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες" λέει στο ποίημα του ο Γιάννη Αγγελάκας , Θεσσαλονικιός κι αυτός, ένας από τους πολλούς που μπόλιασαν και πλούτισαν την κουλτούρα και την αισθητική μας.

Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες
Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας
οι ποιητές
οι παραμυθάδες
οι τερατολόγοι γενικώς
Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα
Πλατσουρίζουν αγέλαστοι κι ανόρεχτοι
Στα στάσιμα νερά της μετριότητας
Οι όμηροι του φόβου.
Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)


Στην αγορά του Μοδιάνο.


Μάνα και γιος.

Πιο χαλαρά δε γίνεται!


Γυαλιά ηλίου.


Πλατεία Αριστοτέλους.


Πλατεία Αριστοτέλους.


Πλατεία Αριστοτέλους.


Λατέρνα.


Μικρός μουσικός.


Στο αλογάκι.

Χωρίς τίτλο.

Παραλία.

Φωτογραφίζοντας.


Περπατώντας.


Ποζάροντας.

Τρακτέρ!

Μόδι (Φθιώτιδα)

Μια μικρή περιπλάνηση σ' ένα τόπο που δεν γνώριζα και που δεν φαντάστηκα ότι θα επισκεφτώ ποτέ.
Ένας κάμπος είναι ο τόπος αυτός, που έχει το προνόμιο να τον κοιτάει από ψηλά ο Παρνασσός. Χωράφια, ελιές, κυπαρίσσια, πουρνάρια, τρακτέρ και το μπλόκο των αγροτών στου "Παλιού Λεβέντη". Α! και το τρένο που περνά σφυρίζοντας.
Αμφίκλεια, Τιθορέα, Βελίτσα, Μόδι, Ελάτεια, Ζέλι, Παρόρι, Δαύλεια... Μια Ελλάδα που υπάρχει. Μια Ελλάδα που αλλάζει άκομψα και χάνεται...

16 έως 24 Ιανουαρίου 2009

Κάτω Τιθορέα (Φθιώτιδα)


Ζέλι (Φθιώτιδα)


Βελίτσα (Φθιώτιδα)


Βελίτσα (Φθιώτιδα)

Βελίτσα (Φθιώτιδα)


Κάτω Τιθορέα (Φθιώτιδα)

Αμφίκλεια (Φθιώτιδα)

 Αμφίκλεια (Φθιώτιδα)

 Μόδι (Φθιώτιδα)

 Ελάτεια (Φθιώτιδα)

 Ι.Μ Ιερουσαλήμ / Δαύλεια ( Βοιωτία)


Δαύλεια (Βοιωτία)


Δαύλεια (Βοιωτία)


Ο "Παλιός Λεβέντης" (Βοιωτία)

  "Παλιός Λεβέντης" (Βοιωτία)


Στο μπλόκο της Λοκρίδας στου "Παλιού Λεβέντη" (Βοιωτία)
 Στο μπλόκο της Λοκρίδας στου "Παλιού Λεβέντη" (Βοιωτία)


Κάτω Τιθορέα (Φθιώτιδα)

 Κάτω Τιθορέα (Φθιώτιδα)

 Κάτω Τιθορέα (Φθιώτιδα)


Κάτω Τιθορέα (Φθιώτιδα)


Παρόρι (Βοιωτία)

 Παρόρι (Βοιωτία)

 Παρόρι (Βοιωτία)

Παρόρι (Βοιωτία)

Δαύλεια (Βοιωτία)